Road Trip: Pure Awesomeness²

Nou mensen... ga er maar es em goed voor zitten, pak dr een (flinke) bak koffie bij(of wat je dan ook altijd zoept), zeg al je afspraken voor het komende half uur maar even af, want je hebt een donders mooi verhaal te lezen. Het verhaal over de Spring Break Road Trip.

Op donderdag 10 maart 2011 was het zover: De roadtrip kon beginnen. De dag van tevoren de tas en alles ingepakt, alles voor mekaar. Tegen uurtje of 3u half 4 hebben we de auto volgegooid met alle tassen en het was tijd om lös te fahren. Op naar Mount Rushmore, een ritje van iets meer dan 12 uur. Dat is net even wat anders dan van Raalte naar Enschede zeg ma. Onderweg veranderde het landschap al steeds meer, het kwamen wat meer heuveltjes, of zeg ma gerust bergjes, aj de Luttenberg vergelijkt, dan is die eigenlijk gewoon plat vergeleken met de bergjes hiero. Dat even tussendoor, onderweg hebben we nog even de nacht doorgebracht in de auto bij een tankstation, dat was wel ff wennen, slapen in de auto. Maar dat was wel iets wat we veel hebben gedaan deze reis, daar meer over in dit verhaal.
Na een lange reis kwamen we aan bij Mount Rushmore. We hadden mooi helder weer, alleen beeje veel wind, maar mooi weer om Mt. Rushmore is em goed te bekijkn. De meeste van jullie weten wel wat Mount Rushmore is toch? Niet iedereen? Nou.... Mount Rushmore is een berg met 4 koppen van de presidenten erin die iets belangrijk voor Amerika heeft gedaan. Ik weet niet precies wat ze gedaan hebben, maar daar hebben we onze goede vriend Google voor daggik zo. Mount Rushmore is een mooi iets om bezocht te hebben. Dat was ons eerste dingetje dat we konden afstrepen: Check!

Terug in de auto, volgende bestemming: Yellow Stone Park, naar het plaatsje West Yellow Stone. Een ruim 9u durende reis was de planning. Maar vanwege de sneeuw waren bepaalde wegen niet begaanbaar, laten we nou net een uur van West Yellowstone afzitten, komen we bij een weg: Afgesloten, alleen begaanbaar met sneeuwscooters. #@$%!, konden we weer een heel stuk terug rijden. Gelukkig duurde het nog maar 3u voordat we dan in West Yellowstone waren, dus dat viel mee. Tijdens die omweg hebben we wel veel mooie dingen gezien: hoge bergen, diepe dalen, heuvels, verre uitzichten en vele stenen waarvan je denkt hoe the f*ck zijn die daar gekomen? Was wel de moeite waard dus. Aangekomen in West Yellowstone hebben we de tassen gedropt bij het hotel en zijn we het zwembad ingesprongen, dat was wel em heerlijk na zon lange reis. Beeje tv gekeken op de kamer en daarna naar bed.
De volgende dag, maandag zijn we nu btw, gingen we rondtouren op een sneeuwscooter (jawel, das donders mooi werk:D). De gids zei: ‘De snelheidslimiet is max 40 mijl per uur’ (64 km per uur zo uit mn hoofd). Hoe hard gingen we op een gegeven moment Johan.... 62 mijl per uur ofzo?:P (dat is bijna 100km per uur) Mooi werk om te doen, hebben ook veel dingen gezien daar in Yellow Stone Park: Bizons die anderhalve meter van je af lopen (en die dingen kunnen best gevaarlijk zijn), een van de weinige nog werkende geisers op de wereld (google Old Faithful, die hebben we zien uitbarsten, mooi gezicht) en daarnaast nog veel veschillende watervallen, bergen en grote vlaktes van sneeuw. Al met al was het een donders mooie rit om te doen. Terugweg ging het er van, Johan was aan het rijden (dikke 60 mijl per uur) en toen kwam er een bocht aan. Maar met zo’n ding is sturen iets wat je beeje onder de knie moet krijgen en dan nog steeds niet zo makkelijk gaat, dus wij vlogen bijna uit de bocht. En owjah.... naast ons zat een soort van ravijn van laten we zeggen, 8m diep. Gelukkig lag er nog een halve meter sneeuw langs de weg, dus die remde onze sneeuwscooter af, anders lagen we in dat 8m diepe ravijn. Een bijna dood ervaring zou je het opzich wel kunnen noemen. Ach... eens moet de eerste keer zijn dat je dat meemaakt he ;): Check! (al stond het niet op mn lijstje:P). Maargoed, dat ff weer tussendoor, na de tour hebben we beetje op de kamer rondgehangen en zijn we ook redelijk op tijd gaan slapen. De dinsdag hebben we een wolven en beren iets bezocht. Er waren 2 grote hokken buiten waar in het ene hok wolven leefden en in het andere beren. Bij de wolven kon je mooi dichterbij komen, mooie beessies, het enige wat er tussenzat was een glasplaat. Heeft ook nog weer een paar mooie foto’s opgeleverd. De beren waren wat verder weg, maar ze waren niet te missen, allemachtig wat een lompe beesten en het waren nog niet eens de grootste die in dat hok zaten :O. Maargoed, na dat gezien te hebben was het weer tijd om verder te gaan. Yellow Stone Park gezien en beren en wolven: Check! Check! Check!

Tijd om richting Zion National Park te gaan. Een reis van ongeveer 10 en een half uur. Tijdens die reis kwamen we door Salt Lake City (jeweetwel, die stad van de Olympische Spelen in 2002 dacht ik). Daar hebben we de Temple Square bezocht en later nog even het winkelcentrum van deze stad bezocht. Het eerste wat opvalt in die stad, het is er donders schoon, je ziet niks geen papiertje, kauwgompje of peukje op straat liggen. Ze zijn hier dan ook wel 24/7 bezig met schoonmaken, dus vandaar. Na Salt Lake bekeken te hebben gingen we weer op weg. Nog iets van 5u rijden naar Zion National Park. Daar in de auto geslapen en we werden wakker met een mooie zonsopkomst, altied mooi werk:D. De volgende dag, volgens mij zijn we alweer bij woensdag beland, gingen we hiken. We gingen de Angels Landing doen, dan kon je helemaal naar de top van een berg, dat leek ons wel wat. Met de auto reden we het park in, parkeerden de auto en begonnen de hike. In het begin ging het wel .We kwamen steeds hoger, tis alleen wel klote lopen tegenop een gemiddelde helling van 10 – 15% ofzo. En we kwamen steeds weer hoger en ik werd steeds iets vermoeider. De laatste meters steil omhoog... ah, eindelijk, we zijn dr. Wat een donders mooi uitzicht, heerlijk.
Euhm, Dennis, we zijn er nog niet, we moeten nog de top op. #@$%! En het was al zo zwaar:P. Vanaf het plateau een paar mooie foto’s genomen. We stonden nu op een hoogte van, wat zal het zijn, iets van 1700m. Nu de top nog beklimmen. Voor de mensen die het niet weten, ik heb een beetje last van hoogtevrees en dan moet je je voorstellen dat je een klimpad hebt van ongeveer 50 cm breed, met aan de ene kant een ketting van 2 cm dik en aan de andere kant een f*cking klif waar je zeg ma 1700m diep naar beneden kijkt, dan knijp je um toch wel even heel erg flink. En daar loop je dan, je leven aan een ketting van 2cm dik en elk stapje kan een stapje zijn richting je euhm.... einde. Dus rustig aan stappen, komt er ook nog es iemand van de andere kant, man, of ik het al niet zwaar genoeg heb, maar gelukkig ging hij aan de kant voor mij. Na een zware tocht (mentaal en fysiek) van een dik half uur, was ik dan toch eindelijk op de top beland: 1763m hoog. Het uitzicht: GEWELDIG! Ik bleef toch maar even midden op het plateau staan, voelde ik me toch ff het veiligst. Stuk of wat foto’s en filmpjes gemaakt vanaf die positie en toen was ik weer voldaan. Het enige klootn met die hoge plekken is, je moet toch een keer weer naar beneden. Dus tjah... khad ook geen zin om daar te blijven, dus daar gingen we dan. Ik moet zeggen, naar beneden gaat wel wat makkelijker dan naar boven, zonder van de klif af te springen uiteraard:P. Na een afdaling van iets van 3u of 4u waren we eindelijk beneden.... aaah eindelijk, even de pootn rusten. Ik was die dag helaas wel wat ziek en na die tocht voelde ik me er ook niet beter op, dus hebben ze mij gedropt bij een motel en is de rest het dorp nog em ingegaan. Voor de rest van de tijd hebbik geslapen, dus dat was een kort avondje. Dat was de 1e dag hiken.
De 2e dag was ik wat beter te passe en gingen we nog een hike doen: The Emerald Pools. Ook deze hike was leuk, alleen niet zo spectaculair als the Angels Landings, deze was gelukkig niet zo hoog, al had deze wel een stuk of wat mooie watervalletjes bij de pools. Die middag deden de anderen nog een andere hike, ik was weer em slecht te passe dus ik bleef dat uurtje ff in de auto slapen:P, moet ook eens gebeurn he;). Toen zat het hiken bij Zion National Park er weer op, dus die kon ik ook weer afstrepen: Check!

Nu was het tijd om naar de Grand Canyon te gaan. Een ritje van ongeveer 5u. We kwamen daar aan rond een uurtje of 10 in de avond, dus we konden weer fijn in de auto slapen, ik mocht gelukkig op de achterbank:D. Ik weet niet of ik het al verteld had, of dat jullie het wisten, maar wij hebben een Chevrolet Astro Van, een busje met 2 banken en 2 stoelen, relaxt busje en maar gekocht voor 100 dollar:D. Dus dat ff bij deze, maar ik mocht dus op de achterbank slapen, de relaxte plek. Volgende ochtend om 8u stonden we bij de Office of Camping and Park Permits (het was iig een 1 of andere Office, dit was volgens mij niet de naam, maar klinkt wel leuk :D). Hier moesten we onze vergunning ophalen om te kunnen parkeren, en laten we nou net de laatste vergunning gekregen hebben, goed gepland is dat (we zijn niks voor niks Technisch Bedrijfskundigen he. ;)) We kwamen op donderdagavond aan, vrijdag vergunning opgehaald, maar die konden we pas zaterdag gebruiken. Dus die vrijdag hebben we een andere hike gedaan: Hermits Trail (zoiets, klinkt leuk tog?:P). Eerst helemaal naar beneden (met een gemiddelde helling van 20% ofzo daggik, of was het meer? Het was iig donders steil). Ook hier kwam mn hoogtevrees weer opzetten. Het was wat minder eng, maar je moet je voorstellen: Een bergpas van ook ongeveer 50 cm breed, een klein beeje begroeiing rechts van je en daarna kijk je rechtstreeks naar beneden, het zal ook iets van 1 km geweest zijn dat je naar beneden kijkt. En daar loop je dan ook, beeje naar links leunend bij de paadjes waar die rand van die klif in 1x wel heel erg dichtbij komt. Tijdens deze rit liepen we richting de Dripping Springs, een druppelende waterval. Opzich niet veel bijzonders, alleen de rit zelf is donders mooi van zichzelf. Op een gegeven moment kun je ver in de Grand Canyon kijken, het lijkt niet ver, maar volgens mij is het wel een dikke 50 km als het niet meer was. Geweldig! Het werd weer tijd om terug te gaan, omdat het redelijk gauw donker wordt in de Grand Canyon en met die smalle paadjes weeje gewoon dat het verkeerd moet gaan. Ik zal wel niet in de details gaan, je kunt er zelf wel een mooi verhaaltje van maken daggik zo ;). Na die hike was de dag weer afgelopen. Nog even snel een slappe burger naar binnen gewerkt, al kon je het niet eens een burger noemen, maar het vulde en dat was voor dat moment genoeg. Daarna snel op zoek naar een campeerplek, tent opzetten en sloapm.
De volgende dag, zaterdag, gingen we naar een campingground IN the Grand Canyon: Lengte van de hike was 4.6 mijl (7.4 km) en 1km in de diepte. De heenweg naar de campingground was wel redelijk zwaar, maargoed, wat wil je dan ook met een rugzag van een dikke 20 – 25 kg (denk ik) op de rug. Na 2,5u kwamen we eindelijk aan bij de campingground, tent opzetten en em rusten. Zoals ik zeg, em rusten, daarna gingen we nog naar een plateau hiken. Vanaf daar kon je de Colorado River zien, dat is die rivier die door de Canyon loopt en ook vanaf dat plateau kon je nog wat andere mooie views zien. Donders mooi werk:D. Toen weer terug naar de camping, maar daar zit je dan, zonder TV, computer en al die andere shit. Wat ga je dan doen he?:P We hadden ook geen bier mee, want dat werd een beeje zwaar in de tas:P. Er was die avond een soort van kampvuuravond (alleen was het kampvuur nergens te bekennen, maar dat terzijde:P) met een Ranger en zij vertelde wat verhalen over de Grand Canyon, over mensen die ooit de Colorado River hebben bevaren, bevaard... zoiets:P, dat was wel grappig. Daarna hebben we nog even gewacht totdat de volle maan de muur van de Canyon zou beschijnen, maar dat duurde nogal, dus zijn we maar gaan slapen, het zal een zware dag worden de volgende dag. De zondag was het dan zover, de terugreis uit de Grand Canyon en dan ook weer terug richting Platteville. Mjah, laten we eerst die eerste reis maar even doen. Tent opvouwen en alles en tas klaarmaken, binnen een uur konden we vertrekken, dat was om 7u ‘s ochtends. Nou... met een rugzak van 25kg 4.6 mijl naar boven, 1km in de hoogte. Pfff, allemachtig wat was dat zwaar, ik ben dat ook niet gewend natuurlijk, maar ik had niet verwacht dat het zó zwaar zou worden. Voor degenen die ook zo’n hike willen gaan doen met een 25kg rugzak: denk dr ma em 2x over na voordat je dat gaat doen ;). Maar om kwart over 10 sochtends was ik dan eindelijk boven, gelukkig. Dus de Grand Canyon konden we ook weer afstrepen van ons lijstje: Check!

Even rusten nadat ik eindelijk boven was en toen werd het tijd om richting Platteville te gaan: een ruime 25u durende reis met de auto. Beeje slapen, na het slapen beeje rijden, beeje klooien en dan weer slapen, goeie tijdsvermaak om de reis door te komen:P. Om half 4 in de middag (de volgende dag, maandag) kwamen we aan in Platteville. Tas neer gegooid en een fijne douche genomen. En hadden we nog mooi em geluk ook nog, op de mail stond dat we die dinsdag, vandaag (bij mij dan) vrij waren :D, nou, wat wil je nog meer. Hebben jullie in ieder geval een mooi verhaal om te lezen, anders moest je een paar daagjes wachten;).

Nou.... nu is die wel lang zat geworden daggik zo. Ik hoop dat jullie dr een beeje van genoten hebben. De foto’s komen binnenkort online, daar zal ik wel em een berichie van doen. Nou lui, als er nog specifieke vragen zijn, dan kun je mij een mail sturen of hieronder in de reacties zetten, dan zal ik ze es em beantwoorden.

Da wast weer voor deze keer. Ik zeg Kallum an doene en we sprekn mekare heel gauw weer! Ajoooo!