The Journey has started!
Door: Dennis Pronk
Blijf op de hoogte en volg Dennis
22 Mei 2011 | Verenigde Staten, Platteville
Goeindag dan lui! Da wask weer. De tijd gaat allemachtig hard, want we hebben de eerste week van de roadtrip dr alweer opzitten. In die week is natuurlijk weer het 1 en ander gebeurd, dus dat zal ik in dit blog maar es em beschrijven. Ik wil het zo kort mogelijk houden, maar jullie kennen me ondertussen met dat ‘kort houden’ , dus we zult wel zien wat ik hier van ga maken.
Allereerst, voor alle vakken ben ik geslaagd, althans, voor het vak dat ik het moeilijkst vond had ik een C (een 7 ofzo, voor degenen die het (aparte) systeem van de US niet begrijpen). De rest was niet al te moeilijk dus ik ga dr vanuit dat ik daarvoor geslaagd ben. Ik zal het wel horen als ik weer terug ben in NL denk ik. Maargoed.... dat was dat dus, dag van tevoren nog em met de buren wat biertjes gedronken op de kamer (dat mag natuurlijk niet, mjah, vaak bej te bange :P) en de volgende dag maar afscheid genomen van al het volk.
Op vrijdag 13 mei zijn wij, Jerry, Niek, Johan en ik naar het huis van Jordan gegaan. Jordan is een coördinator van buitenlandse zaken, hij moet gewoon beeje de buitenlandse studenten helpen enzo.... Hij komt oorspronkelijk uit NL maar heeft een vrouwetje gevonden in de US dus hij is toen daarheen verhuisd. Dus daar zijn we vrijdag heen geweest. We wilden eerst gaan BBQ-en, maar helaas zat het weer tegen (krijg je met vrijdag de 13e hè), dus hebben we maar gewoon pizza gehaald. ‘Savonds beeje film gekeken en beeje lulln over van alles en nog wat en dat was het toen alweer eigenlijk. Snel daggie weer. Dus op naar de volgende.
Op zaterdag 14 mei vroeg opstaan, want Niek moest naar Chicago. Bij het huis van Jordan hebben we afscheid genomen van Johan, die ging een weekje later met Claudio (die ene Mexicaan, weeje nog?) naar Florida. Dus toen bleven Niek, Jerry en ik over. Eenmaal op het vliegveld aangekomen hebben we ff wat gegeten en later hebben we ook van Niek afscheid genomen. Niek ging naar z’n oom in Texas voor 10 dagen, goed voor mekaar opzich.... waarom heb ik geen oom in Texas? :o Mjah, dat ff terzijde.... Ongeveer een paar uur later op precies dat zelfde vliegveld in Chicago kwam een vriend van Jerry aan: Jan. Jan zal het met ons de komende 5 weken moeten doen. Het was alweer beeje laat in de middag dus toen zijn we die middag naar de Navy Pier gegaan, nadat we onze bagage in een motel hebben geflikkerd natuurlijk. Alleen die dag was het donders slecht weer dus dat viel beeje tegen. Maargoed, we hebben ons weer vermaakt. Toen was het hoog tijd om wat te gaan eten (altijd mooie tijden :D). Die tijd hebben we doorgebracht in een Ierse Pub en toen wast weer tijd om naar het motel te gaan. Daar een paar biertjes gedronken en toen wast weer tijd om te gaan pitten.
Zondag 15 mei, es em kijkn, owjah.... Het was nog steeds niet al te best weer dus hebben we besloten om die dag naar het Aquarium te gaan. Alleen die rij die voor het Aquarium stond was, laten we zeggen, verdomd lang. En, zoals ik al zei, het weer viel nogal tegen: Miezerregen, harde en koude wind, wat minder voor mekaar zeg ma.... Maar na ongeveer een anderhalf uur (kan iets meer geweest zijn) waren we dan eindelijk zover om al die vissen enzo te bekijken. Het Aquarium is geweldig, je hebt er allerlei waterbeesten die je van dichtbij kunt bekijken. Dus mocht je ooit in Chicago een dagje de tijd hebben, dan kun je dit wel doen. Na het bezoekje aan al die beessies, hebben we een bezoekje gebracht aan Soldier Front, 1 of ander herdenkingsmonument. Was leuk om te zien. Vervolgens was het alweer tijd om naar het motel te gaan.... Domino’s besteld en biertje dr bij. Alweer een dag voorbij.
Maandag 16 mei, een dag dat begon met mooi zonnig weer. Het was toen een goede dag om de Sears Tower te bezoeken. Een lomp grote toren waaruit je heel Chicago kan overzien. Ik heb dr maar drie woorden voor: GE-WEL-DIG! Je hebt er ook van die glazen uitsteeksels waar je in kunt staan en dan kun je zeg maar naar beneden kijken. Met mijn hoogtevrees keek ik maar niet al te vaak naar beneden, maar na een tijdje wen je dr wel aan. Daar ff wat foto’s van gemaakt en hebben we onze reis vervolgd naar Milenium Park. Daar hej ook nog wel het 1 en ander mooi spul staan, dus ook dit moeje ff bezoeken, mocht je ooit in Chicago komen ;). Na al die bezoekjes zijn we richting Cedar Point gegaan, onze volgende bestemming.
Dinsdag 17 mei was een dag vol hoogtepunten. Tijdens deze dag hebben we Cedar Point een bezoekje gebracht. Cedar Point is een pretpark met heel veel achtbanen en andere (hoge) attracties. Aangezien ik niet zo van die hoogtes ben en ik mij ook altijd afvraag WAAROM moeten die dingen altijd zo hoog zijn, heb ik toch maar een poging gewaagd bij al die dingen. Het is even wennen, gewoon niet al teveel naar beneden kijken met dat soort dingen gewoon naar voren... het helpt inderdaad een beeje. Behalve als je bij de Milenium Force (google dat ding maar es em) ook nog es 90 graden naar beneden gaat heeft vooruit kijken ook weinig zin, alleen bij het omhoog gaan. Dat was ook het allerhoogste hoogtepunt dat ik die dag beleeft heb. Er was ook nog een andere achtbaan, ook allemachtig hoog en ook 90 graden omhoog, de top over en net zo hard weer naar beneden. Maar vanwege het weer was dat ding niet operationeel... wat ik ook helemaal niet erg vond :P. Voor de rest hebben we ons nog een paar keer laten lanceren, over de kop laten werpen en nog wat andere dingen. Zoals ik al zei, het was een dag vol hoogtepunten, na deze alinea begrijp je dus dat dat letterlijk en figuur bedoeld was.... Maargoed, dat was dus weer een daggie. Gaat redelijk snel zo met dit blog onie da?
Op woensdag 18 mei hebben we onze reis vervolgd naar Pittsburgh, Fort Necassarity, Gettyburgh (ofzoiets) en Lancester. Enkele kleine plaatjes waar ook het 1 en ander mooi spul te zien is. Pittsburgh heeft een mooie skyline, al is het niet te vergelijken met NY ofzo, maar wel mooi. Fort Necassirty is een fort uit de Civil War met een hele geschiedenis erachter, was zeer interesting. In Gettyburgh en Lancester heb je van dat volk wonen dat op traditionele wijze leeft: Amish (ook hierbij: ofzoiets). Dit volk rijdt nog met paard en wagen en verbouwt alle groenten, fruit en ander spul allemaal zelf... Niks geen supermarkt en dat soort spul. Dus in die grote dorpen hebben we dat volk beetje aanschouwd. Daarna ff een Starbucks opgezocht om em een motel te boeken in Washington DC en in die richting gaan rijden.
Donderdag 18 mei en vrijdag 19 mei hebben we Washinton bekeken. Daar zijn we bij Washington Monument, the White House, The Capitol, die hele boulevard tussen the Capitol en Washington Monument, the Lincoln Memorial en ook nog Air and Space Museum geweest. Het lijkt misschien weinig, maar er waren heel veel wachtrijen en lange loopafstanden bij deze 2 dagen inbegrepen, dus de planning was redelijk vol. Het was in ieder geval donders mooi werk om deze dingen te bekijken. Washington is ook zeker een aanrader, mjah... dat zijn zo’n beeje alle steden wel waar ik geweest ben. Dus eigenlijk moet je ook maar een keer een roadtrip door de US maken ;).
Vandaag, 20 mei, dat is de datum iig dat ik deze blog typ, zijn we naar een National Park geweest en hebben daar een hike gedaan en beeje rondgetourd. Mooie bergen, mooi weer en mooie bossen. Het was weer een mooie dag! Ik zal niet alles vertellen, ik moet namelijk ook nog wel weer een beeje te vertellen hebben als ik thuis ben natuurlijk. Dus volgens mij is het tijd om een eind te maken aan dit verhaal.
Nou.... dat wast weer voor deze keer. Er zullen denk ik nog 2 à 3 verhalen volgen en dan ben ik waarschijnlijk weer terug in NL. Jaja.... ik kan het niet te vaak zeggen: Tied geet hard! Maargoed, ik ben ook wel weer toe aan een tentfeest, dus ik heb het goed gepland allemaal :). Dus lui, geniet nog maar em van die 4 weekjes, voor je het weet hej mij weer over de vloer. Henig an doene!
Allereerst, voor alle vakken ben ik geslaagd, althans, voor het vak dat ik het moeilijkst vond had ik een C (een 7 ofzo, voor degenen die het (aparte) systeem van de US niet begrijpen). De rest was niet al te moeilijk dus ik ga dr vanuit dat ik daarvoor geslaagd ben. Ik zal het wel horen als ik weer terug ben in NL denk ik. Maargoed.... dat was dat dus, dag van tevoren nog em met de buren wat biertjes gedronken op de kamer (dat mag natuurlijk niet, mjah, vaak bej te bange :P) en de volgende dag maar afscheid genomen van al het volk.
Op vrijdag 13 mei zijn wij, Jerry, Niek, Johan en ik naar het huis van Jordan gegaan. Jordan is een coördinator van buitenlandse zaken, hij moet gewoon beeje de buitenlandse studenten helpen enzo.... Hij komt oorspronkelijk uit NL maar heeft een vrouwetje gevonden in de US dus hij is toen daarheen verhuisd. Dus daar zijn we vrijdag heen geweest. We wilden eerst gaan BBQ-en, maar helaas zat het weer tegen (krijg je met vrijdag de 13e hè), dus hebben we maar gewoon pizza gehaald. ‘Savonds beeje film gekeken en beeje lulln over van alles en nog wat en dat was het toen alweer eigenlijk. Snel daggie weer. Dus op naar de volgende.
Op zaterdag 14 mei vroeg opstaan, want Niek moest naar Chicago. Bij het huis van Jordan hebben we afscheid genomen van Johan, die ging een weekje later met Claudio (die ene Mexicaan, weeje nog?) naar Florida. Dus toen bleven Niek, Jerry en ik over. Eenmaal op het vliegveld aangekomen hebben we ff wat gegeten en later hebben we ook van Niek afscheid genomen. Niek ging naar z’n oom in Texas voor 10 dagen, goed voor mekaar opzich.... waarom heb ik geen oom in Texas? :o Mjah, dat ff terzijde.... Ongeveer een paar uur later op precies dat zelfde vliegveld in Chicago kwam een vriend van Jerry aan: Jan. Jan zal het met ons de komende 5 weken moeten doen. Het was alweer beeje laat in de middag dus toen zijn we die middag naar de Navy Pier gegaan, nadat we onze bagage in een motel hebben geflikkerd natuurlijk. Alleen die dag was het donders slecht weer dus dat viel beeje tegen. Maargoed, we hebben ons weer vermaakt. Toen was het hoog tijd om wat te gaan eten (altijd mooie tijden :D). Die tijd hebben we doorgebracht in een Ierse Pub en toen wast weer tijd om naar het motel te gaan. Daar een paar biertjes gedronken en toen wast weer tijd om te gaan pitten.
Zondag 15 mei, es em kijkn, owjah.... Het was nog steeds niet al te best weer dus hebben we besloten om die dag naar het Aquarium te gaan. Alleen die rij die voor het Aquarium stond was, laten we zeggen, verdomd lang. En, zoals ik al zei, het weer viel nogal tegen: Miezerregen, harde en koude wind, wat minder voor mekaar zeg ma.... Maar na ongeveer een anderhalf uur (kan iets meer geweest zijn) waren we dan eindelijk zover om al die vissen enzo te bekijken. Het Aquarium is geweldig, je hebt er allerlei waterbeesten die je van dichtbij kunt bekijken. Dus mocht je ooit in Chicago een dagje de tijd hebben, dan kun je dit wel doen. Na het bezoekje aan al die beessies, hebben we een bezoekje gebracht aan Soldier Front, 1 of ander herdenkingsmonument. Was leuk om te zien. Vervolgens was het alweer tijd om naar het motel te gaan.... Domino’s besteld en biertje dr bij. Alweer een dag voorbij.
Maandag 16 mei, een dag dat begon met mooi zonnig weer. Het was toen een goede dag om de Sears Tower te bezoeken. Een lomp grote toren waaruit je heel Chicago kan overzien. Ik heb dr maar drie woorden voor: GE-WEL-DIG! Je hebt er ook van die glazen uitsteeksels waar je in kunt staan en dan kun je zeg maar naar beneden kijken. Met mijn hoogtevrees keek ik maar niet al te vaak naar beneden, maar na een tijdje wen je dr wel aan. Daar ff wat foto’s van gemaakt en hebben we onze reis vervolgd naar Milenium Park. Daar hej ook nog wel het 1 en ander mooi spul staan, dus ook dit moeje ff bezoeken, mocht je ooit in Chicago komen ;). Na al die bezoekjes zijn we richting Cedar Point gegaan, onze volgende bestemming.
Dinsdag 17 mei was een dag vol hoogtepunten. Tijdens deze dag hebben we Cedar Point een bezoekje gebracht. Cedar Point is een pretpark met heel veel achtbanen en andere (hoge) attracties. Aangezien ik niet zo van die hoogtes ben en ik mij ook altijd afvraag WAAROM moeten die dingen altijd zo hoog zijn, heb ik toch maar een poging gewaagd bij al die dingen. Het is even wennen, gewoon niet al teveel naar beneden kijken met dat soort dingen gewoon naar voren... het helpt inderdaad een beeje. Behalve als je bij de Milenium Force (google dat ding maar es em) ook nog es 90 graden naar beneden gaat heeft vooruit kijken ook weinig zin, alleen bij het omhoog gaan. Dat was ook het allerhoogste hoogtepunt dat ik die dag beleeft heb. Er was ook nog een andere achtbaan, ook allemachtig hoog en ook 90 graden omhoog, de top over en net zo hard weer naar beneden. Maar vanwege het weer was dat ding niet operationeel... wat ik ook helemaal niet erg vond :P. Voor de rest hebben we ons nog een paar keer laten lanceren, over de kop laten werpen en nog wat andere dingen. Zoals ik al zei, het was een dag vol hoogtepunten, na deze alinea begrijp je dus dat dat letterlijk en figuur bedoeld was.... Maargoed, dat was dus weer een daggie. Gaat redelijk snel zo met dit blog onie da?
Op woensdag 18 mei hebben we onze reis vervolgd naar Pittsburgh, Fort Necassarity, Gettyburgh (ofzoiets) en Lancester. Enkele kleine plaatjes waar ook het 1 en ander mooi spul te zien is. Pittsburgh heeft een mooie skyline, al is het niet te vergelijken met NY ofzo, maar wel mooi. Fort Necassirty is een fort uit de Civil War met een hele geschiedenis erachter, was zeer interesting. In Gettyburgh en Lancester heb je van dat volk wonen dat op traditionele wijze leeft: Amish (ook hierbij: ofzoiets). Dit volk rijdt nog met paard en wagen en verbouwt alle groenten, fruit en ander spul allemaal zelf... Niks geen supermarkt en dat soort spul. Dus in die grote dorpen hebben we dat volk beetje aanschouwd. Daarna ff een Starbucks opgezocht om em een motel te boeken in Washington DC en in die richting gaan rijden.
Donderdag 18 mei en vrijdag 19 mei hebben we Washinton bekeken. Daar zijn we bij Washington Monument, the White House, The Capitol, die hele boulevard tussen the Capitol en Washington Monument, the Lincoln Memorial en ook nog Air and Space Museum geweest. Het lijkt misschien weinig, maar er waren heel veel wachtrijen en lange loopafstanden bij deze 2 dagen inbegrepen, dus de planning was redelijk vol. Het was in ieder geval donders mooi werk om deze dingen te bekijken. Washington is ook zeker een aanrader, mjah... dat zijn zo’n beeje alle steden wel waar ik geweest ben. Dus eigenlijk moet je ook maar een keer een roadtrip door de US maken ;).
Vandaag, 20 mei, dat is de datum iig dat ik deze blog typ, zijn we naar een National Park geweest en hebben daar een hike gedaan en beeje rondgetourd. Mooie bergen, mooi weer en mooie bossen. Het was weer een mooie dag! Ik zal niet alles vertellen, ik moet namelijk ook nog wel weer een beeje te vertellen hebben als ik thuis ben natuurlijk. Dus volgens mij is het tijd om een eind te maken aan dit verhaal.
Nou.... dat wast weer voor deze keer. Er zullen denk ik nog 2 à 3 verhalen volgen en dan ben ik waarschijnlijk weer terug in NL. Jaja.... ik kan het niet te vaak zeggen: Tied geet hard! Maargoed, ik ben ook wel weer toe aan een tentfeest, dus ik heb het goed gepland allemaal :). Dus lui, geniet nog maar em van die 4 weekjes, voor je het weet hej mij weer over de vloer. Henig an doene!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
